Deze update zal een combinatie zijn van week 7 en week 8 van de pups.

In de zevende levensweek hadden de pups weer een aantal drukke dagen voor de boeg. Zo hadden we woensdag de karaktertest. Iedere pup wordt dan individueel getest in een ruimte en met een persoon die voor hen vreemd is. Tijdens de test word gekeken wat het karakter is die in de basis al aanwezig van een pup. Zo krijgen wij een goed beeld van de (kleine) verschillen tussen de pups en kunnen we daarop iedere pup met de juiste (toekomstige) eigenaar matchen. Tijdens de karaktertest wordt bijvoorbeeld gekeken hoe snel een pup zich hersteld van schrik, hoe stressbestendig een pup is, werkaanleg etc. Al met al veel informatie die voor ons als fokker interessant is om te zien wat een combinatie van ouderdieren gegeven heeft en bovenal ons helpt met het matchen van de pups. Daarnaast geeft het de toekomstige eigenaren weer handvaten waar ze op voort kunnen bouwen. Het is een momentopname, dus hoe de pup uiteindelijk uitgroeit hebben zijn of haar nieuwe eigenaren in de hand. En is ook afhankelijk van de dingen die de pup/hond en baas mee maken in het dagelijkse leven. Nou dat de basis goed zit mag duidelijk zijn. Dames en heer waren niet snel onder de indruk van vreemde objecten en de enkeling die toch na een aantal tellen dacht dat het vallende bakje stiekem toch iets spannender was herstelde heel snel. Het zijn een stel echte doorzetters die beschikken over een flinke dosis energie, leergierigheid en werkvermogen.

Vrijdag (7 weken oud vandaag!) stond het bezoek aan de Universiteitskliniek voor Gezelschapsdieren in Utrecht gepland voor het slokdarmonderzoek. Na alle hebben en houwen in de auto te hebben gezet, waren we net een half uur onderweg toen de telefoon ging. Ohjee het videofluoroscopie apparaat is kapot… Balend zijn we weer omgedraaid, maar gelukkig waren we niet ver van huis. Niets aan te doen, de afspraak is toen gewijzigd naar maandag. Maar al gauw kwam in de middag het bericht dat het aanstaande dinsdag ging worden. Het apparaat bleek een groter defect te hebben dan gehoopt en dus zat er niets anders op dan te wachten tot dinsdag.

Op zaterdag 19 juli stond de puppyplayground gepland en wat was het weer leuk! De pups gingen direct op verkenning uit en er werd zeker niet de kat uit de boom gekeken. Het motto was: “gelijk dat grote paard vloeren en gaan met die banaan”! Na 3 kwartier ontdekken en spelen begonnen de tankjes leeg te raken en de hoofdjes vol van alle nieuwe indrukken. Na een dikke knuffel van alle aanwezigen vertrok het spul weer terug naar huis. Een gezamenlijke maaltijd er in even bijkomen van alles. 

Want later op de middag hadden we ons traditionele foto moment gepland. Gea kwam weer langs om alle pups op de gevoelige plaat te leggen! Het was een flinke opgave, met 30 graden verstopt onder het schaduwdoek en zo nu en dan een verkoelend windje die dan de haren alle kanten op liet waaien. En deze keer helaas zonder goede afleiding, waardoor we de trukendoos met gekke geluiden leeg hebben getrokken haha. Maar het is gelukt om ons knappe vijftal op de gevoelige plaat vast te leggen. Die foto’s zullen bij de update van Week 8 Afscheid staan. 

Dinsdag was dan eindelijk de dag dat we (opnieuw) in de auto konden richting Utrecht. Ditmaal was Bas niet mee, maar omdat het toch wel fijn vindt niet alleen te gaan had ik Gea gevraagd of ze zin had om mee te gaan. Dat wilde ze gelukkig wel. Tegen 10 uur waren we aangekomen en na inchecken konden de pups de polikliniek kamer gaan ontdekken. Ze zijn allemaal nagekeken, hartje geluisterd, gewogen, alles wordt genoteerd ten behoeve van het onderzoek naar slokdarmverlamming. Inmiddels komen we hier al sinds 2021 (vanaf het D-nest), dus voor mij is het inmiddels gesneden koek. Ditmaal hadden ze ook gevraagd of ze van alle pups de schedel -en snuitlengte mochten opmeten. Dit vanwege een ander onderzoek wat ze momenteel uitvoeren. Alle pups zijn daarna naar radiologie geweest en zoals we al verwacht hadden, geen slokdarmverlamming! Daarna mochten de pups nog wat bloed laten afnemen voor opslag. Ieder nest dragen we weer bij aan het onderzoek in de hoop dat ze ooit iets van een test kunnen ontwikkelen om deze ingrijpende aandoening te kunnen voorkomen. Nadat we de beelden nog hadden bekeken die er echt goed uit zagen zijn we weer huiswaarts gekeerd. De pups gesloopt, maar ik ook! Overigens hadden ze in de nacht nog wel een sneeuwparty gehouden in de ren. Ze hadden de pad te pakken gekregen die onder de bak verstopt zit. En niets is leuker dan met z’n allen dat ding helemaal aan gort te trekken.

Uiterlijk donderdag krijgen we een voorlopige uitslag en dan kunnen we ook eindelijk definitief onze keuze maken welke pup aan onze kennel verbonden zal blijven. En daaropvolgend welke pup naar welke gezinnen zullen gaan. En dan zit al bijna grote feest van het I-nest in volle getale erop. Aankomend weekend zullen de eerste pups het nest alweer gaan verlaten. Ook Bucky gaat dan weer naar huis, samen met één van haar dochters. Joyce heeft hier weken naar uitgekeken, maar ook samen met ons enorm van deze 5 kanjers genoten!

Geniet nog even met ons mee van onderstaande foto’s en dan zal de volgende update echt de laatste zijn!